بسم رب الشهدا

بسم رب الشهدا از شهدا باید گفت
از فداکارترین قوم خدا باید گفت

عشق در دایره ی بسته ی آتش بس نیست
از دل سوخته ی اهل صفا باید گفت

افق شرعی احساس من و ساعت هشت
آری از روشنی وقت دعا باید گفت

دیگری هر چه دلش خواست بگوید شاعر
شعری از حنجره ی سرخ شما باید گفت

شعری از حنجره ی سرخ ورم کرده اتان
که نیاموخته الفاظ ادا باید گفت

می شود شعر سرود و سخن عشق نگفت ؟
یا فرم بست دم از گفتن و یا باید گفت

بسم رب الشهدا زینت سر برگ صفاست
غزلی سوخته از حیرت ما باید گفت

های و هو گرچه همه زندگی ما شده است
از سکوتی که گذشته ز صدا باید گفت

و ز قد قامت العشقی که به اوج انجامید
در نمازی به موازات بیا باید گفت

آی شاعر ! تو که با حنجره ات می شکفی
لخته لخته طپش حادثه را باید گفت

ادبیات حماسه ، ادب قافیه هاست
قطعه شعری به ردیف شهدا باید گفت